Szpacyrkiem po Cieszynie: Wszecko zrychtować

"Gdo sie za swój jynzyk wstydzi, takim niech sie każdy brzidzi"

Tak zeszły tydziyń wartko postawili na tej chałupie tyn rusztónek, żech sie ani niespozdrził, a uż ty łodropane ściany były pozatykane jakimisi płchtami. Teraz je tako moda, że na tych płachtach sie każdy chwoli, co to też nejlepszego poradzi zrobić. A że tako płachta jak i papiór wszecko zniesie, to ludzie bałamóncóm, jacy to sóm ś nich nejlepsi fachmani i co to poradzóm wszecko zrychtować. Dómy im na chwile pokuj i pujdymy dalij tam, kaj przedujóm kwiotki na wszecki przileżytości. Wyczytołech też tam na taki tabulce, co stoji na sztyróch nogach, że jak mocie kogosi strasznie radzi, to takóm pukiete z kwiotków możecie posłać aji kansi daleko do świata. Teraz zaś muszymy przelyś przez ceste i dować pozór, coby nas gdosi nie przejechoł i żeby my sie cali do rynku dochrampali. Sóm my teraz na Szersznika i mogymy se chocioż na chwile spómnieć, gdo to był i czymu mo swojóm ulice. Myślym, że dzisio we szkołach uczóm o tym nasze dziecka ale starziki i starki możne uż to pozapóminały, to sie isto nie pogniywajóm, jak ze dwa zdania o nim napiszym. Tyn Poldek Szersznik był Cieszyniokym i jak pokóńczył wszecki móndre szkoły w rozmajtych czeskich miastach, tak sie wrócił do Cieszyna i zaczył uczyć we szkole dziecka. Potym zbiyroł rozmjte móndre ksiónżki nó i chycił się też grzebanio w ziymi za rozmajtym skolim, kiere jak przebadoł, to móg opowiadać wszeckim, jak stary je nasz Cieszyn. Zaś ksiónżki przez niego nazbiyrane mogymy se dzisio eszcze połogłóndać w naszej Cieszyńskiej Książnicy.
A teraz zaś fajny wic:
Jak zaczyła goreć nasza chałupa tak żech wartko wlecioł do kuchynie i na rynkach wynióslech ś ni mojóm szwigermutre.- To nima możne! - Ale w taki chwili to aji móndrymu chłopu padnie cosi na czepanie.